Afgelopen vrijdag was ik met een vriendin naar een optreden van Jai-Jagdeesh in de Zuiderkerk in Amsterdam. Een klein intiem optreden van een geweldige zangeres en muzikant die haar eigen liedjes maakt in het engels en sanskriet, en die diepte hebben, je raken en je dichter bij jezelf brengen.
Toch waren we aan het wikken en wegen of we wel wilden gaan. 'Helemaal naar Amsterdam, gedoe met parkeren etc' en de sprankeling toen we maanden geleden haar kaartjes bestelden, voelde ik nu niet meer. We boden de kaartjes zelfs nog te koop aan op facebook en ticketswap, maar daar reageerde niemand op dus het was blijkbaar echt de bedoeling dat we zelf gingen. En al snel tijdens het optreden begreep ik waarom ik daar mocht zijn. Wat een engel was ze, met een lichte energie om haar heen, kwetsbaar, sprankelend, oprecht, uitnodigend en soms een giechelende lach waardoor je vanzelf ook moest lachen. En al bij de eerste vier zinnen van haar verhaal dat ze met ons deelde, raakte ze me al.
Ze deelde heel openhartig haar verhaal over het wegblijven van 'the joy in her heart', de zorgen die dat opriep zo vlak voor haar nieuwe toer want 'hoe kon ze dit goed doen terwijl haar hart bedrukt was en ze geen joy meer voelde?' en hoe een goede vriendin hier op reageerde met 'Sweetheart, the people don't need your joy. They need your truth'. En hiermee ontstond er ruimte bij Jai en kon ze er compassie en liefde naar toe brengen. Dit was wat er nu was, er hoefde niks weggehouden te worden en dat ze 'echt' en authentiek was, dáár zat haar publiek op te wachten.
De vreugde in haar hart is terug gekomen, het kwam na een tijdje weer aan fladderen, het ging op haar schouder zitten en ze realiseerde zich dat het ook nog wel weer eens weg zou vliegen en dat dat oké was.
Ik herkende me in haar verhaal en werd geraakt door haar openheid en echtheid. Doordat deze prachtige vrouw haar verhaal deelde, was ze als een spiegel voor mij en hierdoor kreeg mijn verhaal ruimte om gezien te worden. Dit werkt helend. En dus zat ik lekker meteen aan het begin van haar concert de tranen van mijn gezicht af te vegen (en er vloeiden nog wel wat meer tranen gedurende het concert:-), ook van dankbaarheid, vervulling en liefde). En het voelde verdomd fijn. Tranen als smeltwater. Ik heb bergen liefde en compassie naar mijn verhaal gebracht en mezelf vastgehouden, gekoesterd, gesteund en bemoedigd. Het werkte helend en bevrijdend. Ik kwam er als een ander mens uit. Super fijn! We hebben meegezongen, gedanst, in eigen stilte met de ogen dicht geluisterd naar de muziek....heerlijk was het.
Door onszelf te laten zien in wie we zijn, en alles wat daarin gebeurt en gaande is, nodigen we de ander ook uit om volledig te zijn. En dáár, in dat contact en in die ruimte van volledig jezelf kunnen zijn, ontstaat er ruimte voor heling. We helen elkaar door echt en authentiek te zijn.
Door haar verhaal kwam ik in contact met mijn verhaal. En verhalen mogen gedeeld worden. Het is wat ons verbindt met elkaar. Jouw verhaal, alles wat je meegemaakt hebt, wat je nu meemaakt, wat je voelt, al je zoektochten, strubbelingen, twijfels en hoogtepunten.....It's all you.
Het is belangrijk dat je jouw leven leeft, en niet die van een ander. We hebben allemaal ons eigen verhaal te leven. Be You! Je bent fantastisch, vergeet dat nooit! En je bent niet alleen. Dat lijkt misschien soms wel zo, maar denk dan (bijvoorbeeld) maar even aan mij en deze blog.
JE BENT NOOIT ALLEEN!
Natuurlijk doe je veel dingen alleen, het is immers jouw verhaal dat je leeft en dat maakt jou uniek, maar om je heen zijn zo veel mensen die zich zullen herkennen in jouw verhaal. Als ik om mij heen kijk, zie ik dat veel mensen in transformatie zijn. Het is, volgens mij, de tijd om weer te connecten met jezelf, het hart te openen, jezelf te zijn en je eigen verhaal te gaan leven, de façades te laten vallen, de naald weer in de juiste groef van de plaat te krijgen en in je kracht te gaan staan. Alles wat niet klopt, wordt zichtbaar. Het lijkt alsof we door de centrifuge gehaald worden en eens lekker opgeschud worden:-)
En vergeet ook niet dat veel mensen om je heen bereid zijn om jou te helpen dragen op momenten dat je dat zelf even lastig vindt. Zij kunnen jouw spaceholder zijn: ze zijn er voor je en creëren een ruimte voor je waarin je kunt zien dat je al heel en compleet ben en je mag zijn wie je bent. Stel je hart open, wees open, eerlijk en kwetsbaar en verbind je met al die mooie zielen om je heen die voor je klaarstaan. Ik ben er in ieder geval voor je. En natúúrlijk kan je alles zelf aan, je bent krachtig, maar er zijn altijd tijden dat je het bijna niet meer uit je tenen geperst krijgt, je keihard moet werken om dat anker in jezelf te voelen en dán om hulp vragen werkt als een stevige back-up. Laat je maar dragen door die liefde.
Door echt en authentiek te zijn, is dat een grote, grote uitnodiging voor de ander om ook helemaal zichzelf te mogen zijn. En zo helen we elkaar.
Lots of love, Juul
PS: ik heb op spotify een playlist aangemaakt met haar mooiste nummers: juulgodschalk-Jaj jagdeesh
PPS: wil je ook leren hoe je echt en authentiek kunt zijn, hoe je je openstelt voor alle facetten van je leven en wil je meer innerlijke rust en vrede? Meld je dan aan voor de compassietraining!
