Ons leven is onderhevig aan voortdurende verandering, net als de seizoenen in de natuur. Elk seizoen heeft zijn doel. In de winter lijkt er aan de oppervlakte weinig te gebeuren, maar eronder gebeurt er veel. Het is een tijd van groei terwijl die groei onzichtbaar is. Het is een tijd van rust en reflectie en je klaarmaken voor de lent. Ik bevind me momenteel in een winter.
De coach in mij geniet van het proces in deze winter ‘Wat zit hier in voor me? Waar mag ik nog dieper inzakken, leren en voelen?’ En ik heb berusting in het proces, omdat ik weet dat geen enkel mens ontkomt aan winters. Ik heb er genoeg cliënten in begeleid! En blijkbaar was het weer eens tijd voor de mijne;-)
De ziel is volgens mij gewoon blij, want die wil alleen maar ontdekken en ervaren. En door dit proces komen lichaam, ziel en geest weer dichterbij elkaar.
De mens in mij….nou, díe gaat allerlei fases door. Ze heeft er regelmatig geen zin meer in en wil afsluiten en dóór. Maar dat lukt dus niet, want dit is nu precies wat ik mag leren. Het is alsof Het Leven me op de knieën wil hebben, vol in de overgave, nederig. Maar oei, wat wil ik graag regisseren. Het gaat me soms niet snel genoeg en heb ik er he-le-maal geen zin meer in. En ik vind het gewoon spannend. Alsof het Leven wil dat ik kopje onder ga in ijskoud water, ik alleen mijn teen er even insteek en dan zeg ‘Zo, dat was het wel weer’. Ik heb geen controle. Ik kan niet regisseren. Ik ben overprikkeld, kan weinig en kan dat niet veranderen. Dus een grote oefening in loslaten en meebewegen.
En dan is het belangrijk om mild en compassievol naar mezelf te zijn. Het mág ook op mijn tempo gaan. Ik vind de volgende zin zo ongelofelijk compassievol. Het komt uit een liedje dat ik regelmatig op retraites en in trainingen draaide en ook voor mij nu weer een fijne reminder is:
‘I will only go as fast
as the slowest part of me
feels safe to go’.
De winter brengt grond tot rust zodat er weer nieuwe dingen op kunnen groeien als het lente wordt. Een winter geeft voeding en verdieping en gaat de basis zijn van een nieuwe levenscyclus. En dit weten geeft vertrouwen. En de cycli van de seizoenen laten ook zien dat het nooit alléén maar winter is. Dit gaat niet eeuwig duren. Ik voel nu al dat ik nog nooit zo dicht bij mezelf ben geweest als nu. Dus dat is winst. En voor iemand die persoonlijke groei en thuiskomen bij zichzelf als een belangrijke pijler in haar leven beschouwt, is dit een waardevol proces.
Ik gun mezelf vertrouwen en zachte (yin)energie. Ook gun ik mezelf om mijn hart open te houden. En tot slot gun ik mezelf om het kleine meisje in mij nooit meer in de steek te laten.
Ik wens jou lezer veel geluk, gezondheid, liefde, kracht en licht toe. En als je nu zelf ook in een winter(tje) zit, allereerst: ik voel je.
Liefs Juul