Kopje thee erbij en zin om te schrijven. Jongens, wat een proces en wat gebeurt er veel. Ik mijn vorige blogs gebruikte ik het woord burn-out om te duiden waar ik was. Ik moet bekennen dat ik er altijd wat weerstand bij heb gevoeld en dacht 'dat klopt niet'. Inmiddels zijn er weer wat puzzelstukjes gelegd en wordt dit gevoel bevestigd.
Vorig jaar augustus ben ik verhuisd naar een boerderijtje in Wehl en met deze verhuizing kwam er een andere huisarts op mijn pad. In oktober en november ging het wat beter met me (ik kon meer prikkels aan, weer gedoseerd afspreken met familie en vrienden etc) maar sinds december zette die stijgende lijn zich niet voort. Ik viel weer terug in klachten. Er klopt iets niet, dacht ik, en ik naar mijn nieuwe dokter (tevens antroposofisch arts, B12-deskundige en heeft een boek geschreven over chronische vermoeidheid).
Voor mijn 'burn-out' nam mijn energie al jaren af. Ik werd met een glijdende schaal over een termijn van jaren steeds prikkelgevoeliger, stressgevoeliger, vermoeider, minder levenslust etc. Ik ben toen ook al naar mijn toenmalige dokter gegaan omdat ik het zo vreemd vond hoe heftig ik op stress reageerde en gewoon voelde dat mijn zenuwstelsel zo extreem alert werd. We deden een algemeen bloedonderzoek en daar kwam volgens haar uit dat mijn B12 'wat laag was' en mijn MMA 'iets' verhoogd en ik moest maar B12 supplementen gaan slikken. Dat deed ik braaf, het hielp niks en ik weet alle veranderingen/klachten aan dat ik steeds bewuster, ouder en gevoeliger werd.
Mijn huidige huisarts zag direct aan de uitslagen van destijds dat er wél sprake was van een B12-tekort. Ook de verhoogde MMA wees er op. En het slikken van supplementen doet niks voor je als je een opnameprobleem hebt. Je slikt het in en je plast het uit, zonder dat je lijf het opneemt. Ik zal de volgende keer een blog over B12-tekort schrijven, want door dit alles ben ik me gaan inlezen en vind ik het belangrijk om een stuk voorlichting hierover te geven. B12-tekort wordt ook wel de vergeten ziekte genoemd. 1 a 2 miljoen Nederlanders (waaronder ook kinderen) hebben een tekort, maar veel huisartsen weten de verschillende bloedwaarden niet te combineren en hanteren oude normen voor het lezen van bloedwaarden (het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) volgt hierin de WHO en wil ze niet bijstellen na een dringende brief vanuit het B12 instituut). En vitamine B12 missen is iets anders dan een vitamine C. Het heeft verstrekkende gevolgen voor je zenuwstelsel, fysieke lichaam, cognitie etc. De volgende keer meer hierover.
Voorliggend aan mijn drukke jaar en de uitval daarop, was er dus al iets gaande: een B12-tekort (dat wordt vaker verward met een burn-out) en daarbij ook een slaapstoornis. Ik slaap vaak niet diep en daarom herstelt mijn brein en daarmee mijn concentratievermogen niet goed en daarom stagneer ik nu in herstel. En als je dan al jaren laag in je energie zit, dan geeft zo'n druk jaar net het duwtje. Geen burn-out, wel burn-out-componenten, zei de huisarts. En die kon ik wél pakken en dat strookte met mijn gevoel.
En nu? Ik krijg nu twee B12-injecties per week (jakkes, ik houd dus helemaal niet van spuiten) en nu is het afwachten wat er gaat gebeuren in mijn lijf. Welke klachten verdwijnen er mee en wat blijft over? Het kan weken tot maanden duren. Je hele lijf moet weer wennen aan de B12 en herstellen.
Ik ben bijna een jaar onderweg nu. Ik hoop natuurlijk enorm dat dit B12-verhaal een groot puzzelstukje gaat leggen. Ik wil me niet blindstaren (en blijf ook een meersporenbeleid inzetten) en wellicht gaat het weer toevoegen van B12 niet alle klachten weghalen en hebben sommige klachten een andere oorzaak, maar het geeft me voor nu wel een houvast en hoop. Het zou zo veel verklaren. En iets zegt me dus dat het me gaat helpen. Duimen jullie met me mee? Veel liefs Juul